Stekelvarkens zijn alleen of in kleine groepen (familie), slapen overdag - verstopt op plaatsen met meerdere vluchtroutes - en īs nachts actief zoekend naar voedsel.
Als een stekelvarken bedreigd wordt stampt hij met zijn voorpoten en ratelt met zijn stekels, mocht dit niet genoeg afschikken dan zet hij zijn stekels uit en "springt" naar achteren en wanneer hij achterna wordt gezeten dan wil hij ook wel ineens stoppen, zodat de aanvaller tegen zijn stekels terecht komt. Dit kan heel pijnlijk zijn. Sommigen beweren dat de stekels "afgeschoten" worden en anderen weer niet (dit kan ik ontkennen noch bevestigen). De stekels kunnen "losgelaten" worden door de stekelvarkens, waarna op die plekken weer nieuwe stekels groeien.
Ook wordt er beweerd,dat de stekels niet giftig zijn, maar hoe komt het dat planten in een plantenbak spontaan doodgaan, nadat een aantal stekels in de aarde rondom de plant zijn gezet!
Zij hebben maar weinig natuurlijke vijanden nl. de leeuw en de leopard en dan alleen als deze hongerig zijn. In Zuid Afrika wordt het vlees van de stekelvarken ook wel gegeten.
Hun voedsel bestaat uit alle delen van de plant (bladeren, scheuten, schors, wortels, vruchten), noten, klein gedierte (muizen ed.).
Vrouwtjes zijn met 2 jaar geslachtsrijp en de draagtijd is iets minder dan 3 maanden en ze brengen 1 tot 4 jongen ter wereld. Ook de vader beschermt het jong tegen gevaar.
Toen wij de stekelvarkens hadden gekocht, waren we enigszins verkeerd voorgelicht. Al vrij snel braken ze uit en moesten we īs nachts op "jacht" om ze te vangen in ons dorp.
De eerste keer dat dit gebeurde bezorgden ze de overbuurvrouw de schrik van haar leven. Ze hadden zich namelijk in haar schuurtje verschanst en īs nachts liepen ze onder haar raam met de hun bekende geluiden (hijgend en ratelend). Je kunt wel raden waarom ze zo angstig was. Uiteindelijk wisten we hun wel te pakken te krijgen, waarbij onze benen door de stekels (dwars door de spijkerbroek) onder het bloed zaten. Zeker de staartpennen zijn kei en keihard en scherp. Dit is ons wel driemaal overkomen, waarna we hun onderkomen zodanig hebben gemaakt, dat ze zich geen weg naar buiten kunnen knagen en binnenin de ren hebben we betongaas op de grond gelegd en rondom fijner betongaas.
Met verzorgen heb je geen centje pijn, ze zullen je nooit aanvallen.
Wat ook leuk te vermelden is:
Als je een van beiden hebt gevangen komt de ander na verloop van tijd uit zichzelf terug, ze zullen elkaar niet in de steek laten. Het geluid wat ze maken om de ander te roepen is niet te beschrijven en heel ver te horen.
Gelukkig hebben de ontsnappingen in de zomer plaatsgevonden, want zodra je er een hebt gevangen zul je toch de wacht moeten houden voor als de ander terug komt. Ik heb een keer tot middenin de nacht op mijn ligbed buiten liggen wachten (jezelf stilhouden) totdat de ander langs kwam schuifelen om vervolgens heel voorzichtig het hek naar de ren open te doen.
De laatste 2 jaren is het gelukkig niet meer voorgekomen en in juli hebben ze zelfs een jong gekregen.
Mocht er iemand belangstelling hebben voor dit jong dan kun je mij altijd mailen, want het is eigenlijk niet de bedoeling hem of haar te houden.