Duitse Dog
Dit is dan onze Duitse Dog Wendy.
Nadat we onze Doberman (die wij uit het asiel hadden gehaald) hadden laten inslapen, omdat
ze een snel woekerende kwaadaardige tumor had en veel pijn moest hebben, besloten we
weer een grote hond te nemen, omdat de ruimte zich hier daarvoor leende.
Tja een jonge Doberman was niet een optie, omdat deze honden toch de eerste jaren
heel consequent opgevoed moeten worden en we toch al de nodige bezigheden hebben op
onze boerderij. Wat dan......
Toen wij net getrouwd waren, hadden we al eens een Duitse Doggenkennel bezocht en
vonden ze "koddig". Maar ja zoŽn hond moet je niet elke dag trappen laten
lopen dus hebben we er toen van afgezien.
Zo is de Duitse Dog in beeld gekomen. Ik ben toen informatie gaan inwinnen naar
geregistreerde Duitse Doggen nestjes. Heel wat afgebeld en uiteindelijk
hadden we er eentje die we gelijk konden ophalen.
Samen met zoonlief ben ik haar gaan ophalen.
Bij de fokker kregen we nog eerst een uitgebreide rondleiding en kregen we ook nog
net geboren Dogjes te zien. Schattig. Heerlijk was dat ze stuk voor stuk allemaal
aangehaald wilden worden of ze gingen stijf tegen je aan zitten. Toen wist ik al dat ze
vriendelijk was opgevoed en dat hebben we gemerkt ook. Een ontzettend lieve meid.
De terugweg naar huis was wel lastig. Ze hing continu bij zoonlief om zijn nek en
wilde eigenlijk voor bij ons zitten.
De eerste jaren had ze nog wel eens de neiging om als ze losgelaten werd de straat
op te rennen en dan als een dolle dwaze midden op de straat te rennen. Hiertegen hebben
wij iets op gevonden nl. elke avond een flink rondje lopen aan de lijn, zodat ze
op een gegeven moment in de gaten kreeg dat ze buiten ons terrein aan de lijn moest en
op het terrein de gekste capriolen uit mocht halen als ze losliep. Het werkte! Sinds die tijd
hebben we er geen last meer van gehad.
Nike (onze ezelin) is haar grootste speelkameraad, hard achter elkaar rennend hebben ze
dan de grootste lol
Ook met onze paarden kan ze het goed vinden, vooral onze vosruin. Hij likt haar
soms lekker af vanuit zijn stal en dan gaat ze daar ook nog lekker voor staan.
Het allermooiste is wel het moment dat wij de stallen opkuisen. In al dat hooi en
stroo kan ze zichzelf natuurlijk helemaal uitleven!
Een week voor Koninginnedag kregen we te horen dat ze botkanker had. Haar op zoŽn
jonge leeftijd te moeten opgeven doet veel pijn. We hebben haar een paar dagen later
thuis laten inslapen, omdat botkanker zo ontzettend pijnlijk is. We hebben haar laten
cremeren, zodat we haar as op haar geliefkoosde terrein kunnen verstrooien.
Omdat Wendy zo lief was, hebben wij bij dezelfde fokker geinformeerd naar een nieuwe pup.
Zoals je hieronder kunt zien hebben we haar inmiddels opgehaald. Gelukkig is ze anders
van kleur als Wendy.
Haar naam is Sofie.
Later meer over haar......................
Inmiddels hebben we Sofie alweer 3 jaar. Het is een scheetje...... -> Lief en
gemakkelijk, maar soms ook heel bang. Als een vreemde aan de deur komt dan is zij in
eerste instantie bangerig en kruipt bij wijze van spreken in je broekzak. Maar ze laat wel blijken
dat iemand niet zomaar binnen kan komen (luid blaffend, haren overeind en staart stijf in een krul).
Zodra die persoon door ons is binnengelaten wordt ze losser en is de bezoeker de klos.
Alle aandacht opvragen. Het liefst zou ze lekker gaan hangen, maar ja daar is niet iedereen
van gediend.
Net als Wendy is Sofie ook niet los uit te laten. Daarbij komt nog dat we haar niet alleen
buiten kunnen zetten. Blijkbaar hebben de kinderen van de buren haar een keer zo angstig
gemaakt, dat als zij alleen buiten is bij de stallen, dat zij over het hek springt en
vervolgens de straat op. Wij hebben zelfs schrikdraad rondom gezet, maar dit weerhield haar niet.
Met volle prik erop wist zij toch erover te klimmen. Liever de schokken verdragen dan daar te blijven.
Rare meid! Nu wordt ze gewoon uitgelaten tussen de schapen en paarden. Ze moet toch
ergens haar vrolijke energie kwijt. Ze heeft dan veel lol.
HOME